ഒന്ന് ഇങ്ങു തിരിഞ്ഞു നോക്കുവിന് മക്കളെ .... ഇത്രനാള് നിങ്ങളെ പോറ്റി വളര്ത്തിയോരമ്മയെ.. അന്ന് ഞാന് ചുരത്തിയ തേന് ഉണ്ട മക്കളെ .. ഇന്നു എന് ചുണ്ട് വറ്റിവരണ്ടിത് കണ്ടില്ലയോ ? അന്നെന്റെ മാറിലെ ജലകണങ്ങളെ കാംഷിച്ച കുഞ്ഞു പൈതങ്ങളെ ഇന്നു നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടതെന്റെ മരണമോ, പറയുവിന് അന്ന് ഞാന് നല്കിയ കളികോപ്പുകള് സ്മരിക്കുന്നുവോ? ഇന്നു നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടത് സ്കോപ്പുകള്, സ്കോച്ചുകള് .... അന്നുനിന് മാനങ്ങള് , അമ്മതന് കൈകുമ്പിളില് ഇന്നു നിന് മാനകെടുകള്, അമ്മയാല് ... അന്നുനിന് സാന്ത്വനം, അമ്മതന് വാത്സല്യം ഇന്നു നീ എകുന്നുവോ നിന് അമ്മക്ക് ആശ്രയം ?
ഒരു സമൂഹത്തില് സ്ത്രീകള്ക്ക് സുരക്ഷിതത്വ മുണ്ടെങ്കില് അത് ആ സമൂഹത്തിന്റെ
ReplyDeleteസാസ്ക്കാരിക ഔന്നത്യത്തിന്റെ നേരടയാളമാണ്. വന്നു വന്ന് .നമ്മുടെ നാട്ടില് സ്വന്തം വീട് പോലും
പെണ്കുട്ടികള്ക്ക് അഭയമാകുന്നില്ല .പിന്നെ എവിടെയാണ് രക്ഷ ? ആരാണ് പെണ്ണിന് കാവലാകുന്നത് ?
ഒരോ പീഡന വാര്ത്തയും പുരുഷന്മാരെക്കുരിച്ചു( ആ പുരുഷന് തീര്ത്തും അപരിചിതനായ
തെരുവ് തെമ്മ്മാടിയോ, അല്ലെങ്കില് സ്വന്തം മാനത്തിന് കാവലാകേണ്ട പവിത്ര ബന്ധങ്ങളോ തന്നെയാകാം എന്നത്.. )
കൂടുതല് ഭയവും വിശ്വാസരാഹിത്യവും സൃഷ്ടിക്കുന്നു .
ഈ വിഷയമായി ബന്ധപ്പെട്ടു ഒരു പാട് രചനകള് വായിച്ചു ഈയിടെയായി .
കവിത ചെറുതെങ്കിലും പ്രശ്നം വളരെ പ്രാധാന്യമുള്ളതു തന്നെ ..
ആശസകളോടെ
ReplyDeleteപ്രിയപ്പെട്ട രാജ്,
പേടിപ്പിക്കുന്ന സത്യങ്ങൾ ഉറക്കം കെടുത്തുന്ന ജീവിതങ്ങൾ !
നേരിന്റെ നേർക്കാഴ്ച കുഞ്ഞു കവിതയിലൂടെ ഭംഗിയായി അവതരിപ്പിച്ചു.
സമകാലീന സംഭവങ്ങളോട് പ്രതികരിച്ചതിൽ ഹാര്ദമായ അഭിനന്ദനങ്ങൾ !
എന്തേ ,കൂടുതൽ എഴുതാത്തത് ?
ശുഭസായാഹ്നം !
സസ്നേഹം,
അനു